تولدت مبارک

کثیف بودن هم برای خودش عالمی داره ... دارم تمرین می کنم که مثل قدیمها هر روز حموم نرم. یکی از تمرینهای کلاس خودشناسی این بود که به کاری که همیشه عادت داریم انجام بدیم در واقع اجبارا انجام ندیدم. یعنی به خودمون عادت بدیم که عادتهامونو ترک کنیم. این یکی از روشهای دستیابی به ناخودآگاهمونه ... منم دارم این تمرین رو انجام می دم و چند هفته است شروعش کردم ... اولش هر روز دوش گرفتن مبدل شد به یک درمیون شد ... بعد شد دو روز یکبار ... و الان به رکورد ۵ روز رسیدم ... (!) البته نمی خوام دیگه خیلی رکورد رو بالا ببرم ... همینقدر کافیه گمونم ... به زودی این تمرین رو کنار خواهم گذاشت ولی حقیقتش الان دارم با این تمرین حال می کنم ... نمی دونم چرا ... ولی یک جورایی برام جالبه ؟

در واقع نمی دونم چراهای زیادی وجود داره ... یکی دیگه اش اینه که نمی دونم چرا دو روزه حرفم نمی آد و غمگین شدم ... نمی دونم دردم چیه؟ هر وقت به نعمت هایی که در اختیارمه فکر می کنم اینطوری می شم ... یعنی اینکه بدتر غمگین می شم ... چون فوری این فکر می آد سراغم که من همیشه اینها رو نخواهم داشت ... بالاخره یک روز عزیزان خواهند رفت ... پیری خواهد آمد  و مسائل دیگه ... 

تو این چند روز تولد دوستان عزیزم بود.

ستاره و صبای عزیزم

تولدتون مبارک

براتون آرزوی بهترین ها رو دارم ...

از رئیس دوباره خبری نیست ... چند روزه که زنگ نزده ... گمونم از من بدش اومده ... از بس هر چی گفت تو روش ایستادم گمونم باهام قهر کرده و منو به حال خودم رها کرده ... وگرنه قدیمها اینطوری نبود ...