میتو

میتو دیگه داره منو به سرحد جنون می کشونه ... بیست و چهارساعته باید در اختیارشون باشم (البته دست و پام در اختیارشون باشه) و یا رو دوش مبارکم بهش سواری بدم ... خلاصه کلافه مان کرده ... غرغرهاش هم به کنار ... نمی دونم مواقعی که خونه نیستم چه می کنه؟ مادرم از همین گله منده که وقتی نیستی اصلا بند نمی شه همش دور خونه می چرخه و دنبال تو ست ... و گله مند از اینکه چقدر لوسش کردم ... چه کنیم؟ می خواهیم در حقش مادری و خواهری و همسری کنیم چون از طبیعت دوره و بی کسه بدبخت ... ما هم به سازش می رقصیم تا لااقل خداوند اندکی ما رو به خاطر دور کردنش از طبیعت ببخشاید ...

صبح رفته بودیم خرید ... چه خریدی ... حکم مادر و  فرمانبری از ما ... باز شد سلیقه ایشون ...

مادربزرگمون هم شبی باز افتاد ... معمولا سالی یکبار زمین می خوره و کار دست خودش می ده ... شکستن لگن همانا و عمل جراحی و بستری شدن همان ... خیلی سگ جونه (ازش بابت این اصطلاح عذر می خوام) اما همینه واقعا ... کدوم پیرزن دم به نودی اینهمه جراحی رو می تونه تحمل کنه و بعدش هم بعد از چند ما دوباره روپا باشه و راه بیفته و انگار نه انگار و باز بیفته زمین و ... این چرخه ادامه پیدا کنه ... من از خیلی نظرها به اون رفتم ... قیافه و اندام و خلقیات و ... به طوریکه برادرم که شبی رفته بود از زمین بلندش کنه می گفت انگار تو بودی ...

گمونم دو سه ماهی شده که مادربزرگمان رو ندیدیم ... باید کمی خجالت بکشم ... هر روز می گم می رم می بینمش و نمی رم ... تو راه پله جلوی در خونه شون که می رسم هی بهانه می آرم و می آم بالا خونه  خودمون ... چه نوه ای ام من ؟!!! حالا خوبه اینهمه هم دوستش دارم !!!